İki gün boyunca süren bu çalıştaya katılım kitlesi farklılık gösteriyordu. Beni yüksek lisans öğrencisi olarak en çok düşündüren de, henüz lisansta olup 1 ya da 2. sınıftaki öğrencilerin bu kavramlarla tanışmasıydı. Eğitim süresince bazı okullar, değişime daha iyi ayak uydurabiliyordu sanırım. Mimarlık budur, diyerek gösterilen satır satır kodları görünce, enteresan bir noktada olduğumuzu düşündüm. Sonra, Batı’yı biraz kopyalama hastalığımızı düşündüm. Hızlı değişen dijital çağı takip etmenin zorluğu bir yana, mimara herkes başka rol biçmiyor mu? hem o hem bu hem şu.. Bunları tekrar düşünmek üzere bir kenara atıyorum.

İki gün boyunca biçim üretmek yerine, biçimlerin keşfine çıktık diyebilirim. Elimize kağıt kalemi alıp çizdiğimizi, 3 boyutlu modellemek kesinlikle değil bu. Bu durum benim tanımımla, bilgisayar ile düşünme hali. Sonuçta bilgisayar aptal ama hızlı olan. İşleri hızlandıran ve potansiyel üreten bir yardımcı. Tasarımı yapan, aracı elinde tutan. Tabi bunun için bilgisayar diline de hakimiyet gerek tıpkı HB kalem ile B kaleme hakim olmak gibi. Bu durumun sağlanması da sanırım küçük yaşta bizlere verilen bilgisayar derslerinin içeriğinin değişmesi ile mümkün. Bu da bambaşka bir konu, onu ta atıyorum.

Sonuçta tasarlanan ürünleri 3d yazıcı ile elle tutulur hale getirdik. Fotoğraflar da bu üretimlere ait.